…Она што гарантира безбедно патување кон вечноста се напорот, достоинството, чувствувањето дека сме недостојни пред Бога, надевањето − духовниот кислород, утехата и сигурноста. Не бедата и принудната послушност и принудната молитва; не солзите и тагувањето − сето тоа доаѓа од Сатаната. Да, јас треба да плачам за моите гревови, но надевајќи се на Божјата љубов. Но, не можам да опстојам ако плачам, зашто Ѓаволот сака да очајувам. Многу пати Сатаната упропастил некого со очајанието и ѓаволот станал победник. Но, тоа не се случува кога човекот е како дете во татковите раце – довербата. Нашата доверба во Бога е постојана молитва која донесува позитивни резултати. Очајанието доаѓа од ѓаволот. Не вели: „О, што ми се случи мене?” Туку, предај се себеси на Бога целосно и надевај се на Него. (од Атонскиот Старечник)// Word From The Desert